Çoçukken ne zaman kabus görsem, yattığım yerden seslenirdim anneme “Anne bi gelll!”… Zamanla öğrendim kabuslarla baş etmeyi; lakin birşey hiç değişmedi… “Aşığım anne bi gelll!”, “Hastayım anne bi gelll!”, “Taşınıyorum anne bi gelll!”, “Canım sıkılıyor anne bi gelll!”, “Elbisem söküldü anne bi gelll!”, “Mutsuzum anne bi gelll!... “Mutluyum anne gelmesen de olur.”
Hiçbir karşılık beklemeden, başım her sıkıştığında, sıkıldığımda, bunaldığımda, yorulduğumda yanımda olan; kilometrelerce uzağımdayken 7/24 Çağrı Merkezi hizmeti veren özel insan, süper kadın… Sen hep yaşa, güzel yaşa emi…
Bu arada, sanırım yakında taşınıyorum anne bi gelll!!!
